Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Έργα του Τάκη Γιανούσσα θα εκτεθούν στην έκθεση HELL AS PAVILION στο Παρίσι.




Τα έργα παραχωρήθηκαν από τον Μορφωτικό Όμιλο Βελβεντού και την οικογένεια του καλλιτέχνη για να εκτεθούν στην συγκεκριμένη έκθεση στο Παρίσι.



 



HELL AS PAVILION
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Palais de Tokyo στο Παρίσι,
25 Φεβρουαρίου - 4 Απριλίου 2013



Η έκθεση HELL AS PAVILION, οργανώνεται από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Palais de Tokyo στο Παρίσι, σε επιμέλεια της Νάντιας Αργυροπούλου και με τη συνεργασία του αρχιτέκτονα Γιώργου Τζιρτζιλάκη, από τις 25 Φεβρουαρίου, έως τις 4 Απριλίου 2013.


Σχετικά Θέματα:




Δελτίο τύπου

Η έκθεση HELL AS PAVILION, οργανώνεται από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Palais de Tokyo στο Παρίσι, σε επιμέλεια της Νάντιας Αργυροπούλου και με τη συνεργασία του αρχιτέκτονα Γιώργου Τζιρτζιλάκη, από τις 25 Φεβρουαρίου, έως τις 4 Απριλίου 2013.
Η έκθεση δανείζεται τον τίτλο της από τη λέξη HELL AS, όπως αυτή, εμφανίζεται στην πρόσφατη ταινία Socialisme του Jean-Luc Godard. Χρησιμοποιώντας το λογοπαίγνιο που δημιουργεί η διακοπτόμενη γραφή της λέξης, η έκθεση παραπέμπει στο γεγονός τής πρόσφατης “δαιμονοποίησης” της Ελλάδας με αφορμή την Ευρωπαϊκή κρίση, και επιδιώκει να λειτουργήσει σαν μια ριζοσπαστική αλληγορία για το παράλογο της
(συν)ύπαρξης, όπως άλλωστε το αντιμετωπίζει σήμερα –με το αίσθημα του επείγοντος– η τέχνη.
Αντιληπτή σαν ένα είδος φαντάσματος, ανησυχητικού προαισθήματος ή παρατεινόμενης εκκρεμότητας, η έκθεση αφορά το κατ’ εξοχήν “τέρας” της παγκόσμιας κρίσης, το ευρωπαϊκό bête noir, και το μελετά ως μια μεταιχμιακή, απροσδιόριστη κατάσταση η οποία θα μπορούσε να συνιστά και ένα νέο είδος τακτικής. Έναν παράξενο τόπο και έναν εναλλακτικό τρόπο για να εξεταστούν εκ νέου οι θέσεις μας για τον ανθρωπισμό, την “τιμωρία”, τη ριζοσπαστικότητα, την κοινωνία και τη συνδεσιμότητα.
Έργα διαφόρων εκφραστικών μέσων (ζωγραφική, σχέδιο, βίντεο, φιλμ, κεραμικά) θα συνθέσουν ένα είδος εντατικού fresco από διαφορετικές τεχνοτροπίες και ποικίλες προσεγγίσεις του βασικού εκθεσιακού προβληματισμού, συγκροτώντας ένα υπερ-κείμενο, ένα δίκτυο από πιθανές συνδέσεις πάνω στις οποίες θα μπορούσε να στοχαστεί κανείς.
Η επιμελητική προσέγγιση, αναδεικνύει τους τοίχους της έκθεσης σε ευρήματα-πυκνωτές: Ο χώρος τους “κατοικείται” από τα έργα, εμψυχώνεται και έτσι δεν αναπαριστά αλλά γίνεται ένας ενεργητικός φορέας πραγμάτων τα οποία, χάρη στις “τρομερές μίξεις” τους, συνδιαλέγονται μεταξύ τους και με τον επισκέπτη, έτσι ώστε να τεθούν δυναμικά σε συζήτηση μια σειρά ζητήματα παρεμπόδισης, επικοινωνίας, ροών, αποκλεισμών, αναγεννημένων ιδεολογημάτων και αντιφάσεων.
Η έρευνα της έκθεσης ξεκινά από το παράλογο, το ανησυχητικό και αυτό το οποίο δεν κατανοούμε, ή αρνούμαστε να αντικρίσουμε (το τέρας) και προχωρά σε ευρύτερα ζητήματα ταυτότητας, είδη ετερότητας, ανθρωπολογικές και λαογραφικές επεξεργασίες συμβόλων και αινιγμάτων απέναντι στον Άλλο, τον χρόνο, τον φόβο, την απώλεια, τον θάνατο, και τις διαταραγμένες σχέσεις του πολιτισμένου ανθρώπου με τη Φύση. Με λίγα λόγια μορφές απόκρισης του Εαυτού στην πρόκληση του Ανοίκειου και τις διαφορετικές ερμηνείες που αποδίδονται σε αυτές, σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο. Στην έρευνα αυτή διακριτό ρόλο παίζει και το πώς μας βλέπουν οι άλλοι, (Hell as - ...), άρα και ο ρόλος του “εξιλαστήριου θύματος”.
Πλαίσιο αναφοράς γίνεται ένας “μετα-μεταφυσικός ανθρωπισμός” και μια “μη ανθρωποκεντρική ανθρωπολογία” όπως αναδεικνύονται στη σύγχρονη συζήτηση γύρω από την τέχνη, τη φιλοσοφία και την πολιτική τους σημασία.
Μορφές και υβρίδια (που περιλαμβάνουν και το Βυζάντιο) εξετάζονται ως επινοήσεις για την κατανόηση και καθυπόταξη του χρόνου, στην οποία θα μπορούσαμε να προσθέσουμε το ριζικά ένδον, δηλαδή τη σχέση με τον Εαυτό μας.
To HELL AS PAVILION θα μπορούσε να γίνει αντιληπτό ως μια “εργαλειοθήκη” για την προσέγγιση των διαφόρων ελληνικών παράλογων, στη μάλλον κοινή και επώδυνη προσπάθεια να είμαστε σύγχρονοι. Ως μια ευκαιρία για να αναλογιστεί κανείς την πιθανότητα επιβίωσης παρεκκλίσεων, ανωμαλιών και ασυνεπειών στο χάος μιας κατάστασης όπου έθνη, κράτη και φορείς εξουσίας τερατολογούν με αναφορά την έννοια της “προόδου”. Ως τη θέση από την οποία δεν υπάρχει τίποτα άλλο πια για να σκεφτούμε παρά αυτό που κάνουμε.
Οι καλλιτέχνες οι οποίοι συμμετέχουν εκπροσωπούν διαφορετικές γενιές, προσεγγίσεις και εκφραστικούς τρόπους: ιστορικοί εκπρόσωποι της ελληνικής καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας συνυπάρχουν με σύγχρονους καλλιτέχνες και λαϊκούς δημιουργούς, καθώς και με κολεκτίβες οι οποίες δραστηριοποιούνται σε συλλογικά project στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ ο διπλός δεσμός γλώσσας και εικόνας ερευνάται με έργα που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στο κοινό.


ΕΠΙΜΈΛΕΙΑ ΈΚΘΕΣΗΣ
Νάντια Αργυροπούλου
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΌΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΌΣ
Γιώργος Τζιρτζιλάκης
ΟΜΆΔΑ ΕΡΓΑΣΊΑΣ
Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Γιασεμή Πέρου, Βασιλική-Μαρία Πλαβού, Γιώργος Ρυμενίδης



ΣΥΜΜΕΤΈΧΟΝΤΕΣ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΕΣ
Αλέξης Ακριθάκης, ΛουκίαΑλαβάνου, Νάνος Βαλαωρίτης, Marie Wilson-Βαλαωρίτη, Γιάννης Βαρελάς, Κωστής Βελώνης, ΛυδίαΒενιέρη, Τάσος Βρεττός, Βαγγέλης Βλάχος, Τάκης Γιαννούσας, Δημήτρης Δημητριάδης, Νίκος Εγγονόπουλος, Ανδρέας Εμπειρίκος, Χάρις Επαμεινώνδα, Τάκης Ζενέτος, Λάκης & Άρης Ιωνάς (The Callas), Βλάσης Κανιάρης, Βασίλης Π. Καρούκ, Ανδρέας Ragnar Κασάπης, Anja Kirchner & DavidPanos, Πάνος Κουτρουμπούσης, Θάνος Κυριακίδης (BlindAdam), Κωνσταντίνος Λαδιανός, Στάθης Λογοθέτης, Ανδρέας Λόλης, Παναγιώτης Λουκάς, Αντώνης Ντόνεφ, ΡαλούΠαναγιώτου, Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης, Σαπρόφυτα, Κώστας Σαχπάζης, ΧριστιάναΣούλου, Κώστας Σφήκας, Θανάσης Τότσικας, ΉραΤριανταφυλλίδη, Ίρις Τουλιάτου, Κωστής Τριανταφύλλου (Costis), Στέλιος Φαϊτάκης, Σάββας Χριστοδουλίδης, KavecS(ΒάναΚωσταγιόλα& Κωστής Σταφυλάκης), Souzy Tros (ΜαρίαΠαπαδημητρίου), HollowAirportMuseum(Νίκος Χαραλαμπίδης).

ΔΙΆΡΚΕΙΑ ΈΚΘΕΣΗΣ: 27 Φεβρουαρίου - 4 Απριλίου 2013
EΓΚΑΊΝΙΑ : Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου, 20.00 - 24.00,
Palais de Tokyo, 13 avenue du Président Wilson, F-75116 Paris, France
www.palaisdetokyo.com
“HELL AS PAVILION,” exhibition as part of Modules – Fondation Pierre Bergé – Yves Saint Laurent


ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΏΣΕΩΝ
ΔΕΥΤΈΡΑ 25/2
20:00 Μουσική performance των The Callas (Λάκης & Άρης Ιωνάς): «Dance me to the End», The Callas featuring the Callasettes, διάρκεια 20’.
ΤΕΤΆΡΤΗ 27/2
17:00 Performance των KavecS (Βάνα Κωσταγιόλα & Κωστής Σταφυλάκης): «The 8th Black Circle Declaration: Light through the ruins», διάρκεια 12’.
17:30 Ομιλία του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη, με θέμα «Les gens de la caverne», διάρκεια 30’, η ομιλία θα γίνει κατευθείαν στα γαλλικά.
18:15 Έναρξη του κινηματογραφικού αφιερώματος HELL AS PAVILION: The film appendix το οποίο εντάσσεται στην έκθεση, και πραγματοποιείται με τη συνεργασία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ και των δημιουργών.
Συμμετέχοντες σκηνοθέτες: ΑντουανέτταΑγγελίδη, Χρήστος Βακαλόπουλος & Σταύρος Τσιώλης, Κωνσταντίνος Γιάνναρης, Αλέξης Δαμιανός, Νίκος Παπατάκης, Άγγελος Προκοπίου & G.Hoyningen-Huene, Θανάσης Ρεντζής, ΕύαΣτεφανή, Κώστας Σφήκας, Σταύρος Τορνές, Αθηνά-Ραχήλ Τσαγγάρη, Costis.
ΠΈΜΠΤΗ, 28/2
12:00 έως 24:00 Συνέχεια και ολοκλήρωση τoυ αφιερώματος HELL AS PAVILION: The film appendix.




Η έκθεση υποστηρίζεται από τους
κ.κ. Φίλιππο και Σπύρο Νιάρχο,
Outset Contemporary Art Fund in Greece, Ίδρυμα Σύγχρονης Τέχνης ΔΕΣΤΕ, Aegean Airlines.

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Η χορωδία του Μ.Ο.Β. στην 3η Συνάντηση Χορωδιών του Πολιτιστικού Σύλλόγου Αγ. Αθανασίου Κοζάνης (video)

Κοζάνη, Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013, αίθουσα "ΦΙΛΙΠΠΟΣ". Η χορωδία και το μουσικό σύνολο νέων του Μ.Ο.Β. ερμηνεύουν το τραγούδι "Αλεξάνδρεια" (μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα - στίχοι: Άρης Δαβαράκης).





(βίντεο: Γιώργος Μαστρογιαννόπουλος/mikrovalto.gr)

Μια από τις πιο εντυπωσιακές εξόδους της ελληνικής τέχνης στο εξωτερικό, εν μέσω σκληρής κρίσης, προετοιμάζεται αυτές τις μέρες. Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Palais de Tokyo του Παρισιού θα φιλοξενήσει την έκθεση Hell as Pavillion, με έργα σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών από διαφορετικές γενιές. Πηγή: www.lifo.gr

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Οι 10 αγαπημένες ταινίες του συγγραφέα Γιάννη Παλαβού.




Πηγή: www.lifo.gr

Από Γούντι Άλλεν και Ζακ Τατί μέχρι Καουρισμάκι, Κασαβέτη και Τάκη Κανελλόπουλο. Ο Γιάννης Παλαβός γεννήθηκε το 1980 στο Βελβεντό Κοζάνης. Σπούδασε δημοσιογραφία και πολιτιστική διαχείριση. Έγραψε τις συλλογές διηγημάτων "Αληθινή αγάπη και άλλες ιστορίες" για το οποίο ήταν υποψήφιος για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα στο Διαβάζω (Intro Books, 2007) και "ΣανΆνγκρε / Τα δάκρυα της Φον Μπράουν" (με τον Σωτήρη Μπαμπατζιμόπουλο, Τόπος, 2009). Επίσης έγραψε, με τον Τάσο Ζαφειριάδη, το κόμικ "Το πτώμα", που σχεδίασε ο Θανάσης Πέτρου (Jemma Press, 2011). Το νέο του βιβλίο "Αστείο" μόλις κυκλοφόρησε απ' τις εκδόσεις Νεφέλη.

Η σχέση μου με τον κινηματογράφο ορίστηκε κυρίως από δύο τινά: Πρώτον, από την κινηματογραφική λέσχη του Βελβεντού, της κωμόπολης όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Όπως είναι γνωστό, μετά τη μεταπολίτευση άνθησαν σε πολλά μέρη της χώρας κινηματογραφικές λέσχες, ως εναλλακτικό δίκτυο διανομής πέραν των εμπορικών αιθουσών. Η λέσχη του Βελβεντού υπήρξε ανά περιόδους αρκετά δραστήρια. Θυμάμαι προβολές ταινιών του Φελίνι και του Μιχάλκοφ (σε μια κωμόπολη 3500 κατοίκων), θυμάμαι το Βασίλη Ραφαηλίδη (ο οποίος μάλιστα καταγόταν από το Βελβεντό και πέρασε εκεί μέρος των παιδικών του χρόνων) να μιλά σε συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών στο χωριό. Κυρίως όμως, όταν προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90 συμμετείχα κι εγώ στη λέσχη, θυμάμαι συζητήσεις για τις επιλογές των ταινιών, για το χαρακτήρα και τη δύναμη του μέσου... Όλ’ αυτά ήταν ένα πολύτιμο σχολείο.

Δεύτερον, από τη συνεργασία μου επί δεκαετία με το Πρώτο Πλάνο, το περιοδικό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Νομίζω ότι δεν υπάρχει σινεφίλ που να μην αναγνωρίζει ότι το Φ.Κ.Θ. –παρά τα κατά καιρούς σκαμπανεβάσματα της ποιότητας του προγράμματός του– άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε σινεμά στην Ελλάδα. Όλ’ αυτά τα χρόνια, χάρη σ’ αυτή τη συνεργασία, γνώρισα ενδιαφέρουσες εθνικές κινηματογραφίες κι είχα την τύχη να συνομιλήσω ως δημοσιογράφος με πολλούς σκηνοθέτες. Κυρίως, όμως, είχα την τύχη να παρακολουθήσω αναρίθμητες ταινίες στην πρώτη γραμμή του καλλιτεχνικών αξιώσεων κινηματογράφου.

Ωστόσο, παρά τα παραπάνω, έχει ίσως ενδιαφέρον ότι η πτυχιακή μου εργασία στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ το 2003 είχε τίτλο Το κιτς στο δημοφιλή ελληνικό κινηματογράφο. Η εργασία, το επίπεδο της οποίας μάλλον δεν δικαιώνει τους έξι μήνες που δαπάνησα για να τη γράψω, κάλυπτε ένα ευρύ φάσμα, από τα δράματα φουστανέλας ως τα χουντικά εθνικοπατριωτικά έπη και τα κάθε λογής θηριοτροφεία του ’80. Θυμάμαι, διάβαζα στη βιβλιοθήκη της σχολής Καλών Τεχνών –εκεί ήταν τα βιβλία που χρειαζόμουν. Οι καλοτεχνίτες δίπλα μελετούσαν την έννοια του Υψηλού στην τέχνη, εγώ ερευνούσα τη θεωρητική τεκμηρίωση της κακογουστιάς. Τι να πεις... Έχοντας λοιπόν σημειώσει όλ’ αυτά, ιδού δέκα αξιόλογες, πιστεύω, ταινίες:

1) Μακρινές φωνές, ασάλευτες ζωές – του Τέρενς Ντέιβις
Η ταινία που θα ’θελα να ’χω γυρίσει αν ήμουν σκηνοθέτης.

2) Η δολοφονία ενός κινέζου πράκτορα στοιχημάτων – του Τζον Κασαβέτη
Ο Κόσμο Βιτέλι είναι ένας από τους πιο αξιαγάπητους χαρακτήρες που έχω συναντήσει, στον κινηματογράφο ή τη λογοτεχνία.

3) Ζέλιγκ – του Γούντι Άλεν
Η αγαπημένη μου ταινία του Γούντι Άλεν.

4) Μεσσίας – του Γουίλιαμ Κλάιν
Ένα σπουδαίο φιλμ.

5) Στην τύχη ο Μπαλταζάρ – του Ρομπέρ Μπρεσόν
 Έχει γίνει πια κλισέ το να μιλά κανείς για σινεμά προτάσσοντας τσιτάτα του Γκοντάρ. Αλλά νομίζω πως δεν είχε άδικο όταν είπε ότι «Το “Στην τύχη ο Μπαλταζάρ” είναι ο κόσμος σε μιάμιση ώρα».


6) Επίγειες μέρες που γοργά κυλούν – του Γκόραν Πασκάλιεβιτς
Η ομορφότερη ταινία που έχω δει γύρω απ’ την τρίτη ηλικία.


7) Το βαρύ πεπόνι – του Παύλου Τάσιου
 Ένα νεοελληνικό δράμα τσέπης, η μικροκλίμακα της δήθεν αστικοποίησης, η πορεία της ελληνικής κοινωνίας προς τον μικροαστισμό.

8) Μακριά πετούν τα σύννεφα – του Άκι Καουρισμάκι
Η καλύτερη, νομίζω, ταινία του Καουρισμάκι.


9) Οι διακοπές του κ. Ιλό – του Ζακ Τατί
Κάθε καλοκαίρι τα ίδια...


10) Μακεδονικός γάμος – του Τάκη Κανελλόπουλου
Δεν είναι ότι το ντοκιμαντέρ αυτό γυρίστηκε στο Βελβεντό, ούτε ότι καταγράφει τα έθιμα του γάμου στη Δυτική Μακεδονία (άλλωστε, την εποχή που γυρίστηκε, ήδη αρκετά απ’ όσα αναπαριστά –διότι η ταινία συνιστά ένα ενδιαφέρον παράδοξο: αν και ντοκιμαντέρ, δεν καταγράφει έναν πραγματικό γάμο, όσα βλέπουμε είναι σκηνοθετημένα– είχαν ήδη λίγο-πολύ παρέλθει). Είναι ότι, αν και το φιλμ μιλά για το ευτυχές γεγονός του γάμου, το αίσθημα που μένει είναι ότι μιλά, με ποιητικό τρόπο, για την εμπειρία του αποχωρισμού και τη σκληρή, χθόνια αψάδα της φύσης.


Γιάννης Παλαβός
Αστείο
Διηγήματα 

Ένας νεαρός συζητά με τη νεκρή γιαγιά του. Ένας υπάλληλος γραφείου μεταμορφώνεται σε συρραπτικό. Ο Φρανσουά Βιγιόν κάνει μια καινούργια αρχή. Ο Γιώργος βγαίνει στη σύνταξη.

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

"Ζούσαν και βασίλευαν κι εμάς μας φίλευαν"



Λαϊκά παραμύθια, τραγούδια και παιχνίδια στο Βελβεντό Κοζάνης

Άννα Κ. Κατσαντώνη

Εκδόσεις Πατάκη, 2012
167 σελ.
ISBN 978-960-16-4337-3, Τιμή € 9,90




Η λαογραφία ενέταξε, ήδη από τις απαρχές της, το παιδί και την παιδική ηλικία στα ενδιαφέροντά της και ασχολήθηκε αφενός με τα στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού που έχουν στο επίκεντρό τους το παιδί (βιολογική και κοινωνική γέννηση, τελετουργίες διαδοχικών ενσωματώσεων, μορφές διαπαιδαγώγησης, αφηγήσεις κτλ.) και αφετέρου με τον πολιτισμό που δημιουργούν και βιώνουν τα ίδια τα παιδιά (παιχνίδια, επικοινωνία, γλώσσα, μη λεκτικός λαϊκός πολιτισμός κτλ.).

Η παρούσα συλλογή και μελέτη έδωσε ακριβώς έμφαση στις παραμέτρους δημιουργίας και μετασχηματισμού ενός πολιτισμού από και για τα παιδιά. Βασίζεται στις μαρτυρίες 45 Βελβεντινών, έπειτα από μια συστηματική έρευνα πεδίου, σε έναν χώρο όπου το συγκεντρωμένο λαογραφικό υλικό (παραμύθια, τραγούδια και παιχνίδια) αποτελεί ακόμη μια ζωντανή παράδοση. Η παράδοση αυτή προσεγγίζεται όχι ως προϊόν μιας στατικής ή απροσδιόριστης φαντασίας αλλά, αντίθετα, σε σχέση με τον οικείο τρόπο ζωής των φορέων της και τις κοινωνικές συνθήκες διάδοσής της.

Ειδικότερα για το παραμύθι, εξετάζεται η τυπολογία των βελβεντινών παραλλαγών (θεματική, διάδοση, μοτίβα, συμφυρμοί, στοιχεία τοπικότητας) ενώ η κατάταξή τους κατά το σύστημα του διεθνούς καταλόγου Αarne - Thompson - Uther εμπλουτίζει το σώμα του ελληνικού παραμυθιού και επιτρέπει συγκρίσεις με μια παγκόσμια αφηγηματική παράδοση.

Οι Βελβεντινοί (Μορφωτικός 'Ομιλος Βελβεντού) και οι Κοζανίτες (Κέντρο Μελετών Καπλάνογλου) που ενθάρρυναν και υποστήριξαν ηθικά και υλικά αυτή την έκδοση μοιράζονται, εκτός από το ενδιαφέρον τους για το Βελβεντό και τον πολιτισμό του, μια, όχι ατεκμηρίωτη, άποψη: ότι ο πολιτισμός αυτός έχει και μια ιδιαίτερη δυναμική στην εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς την προσανατολίζει προς την κοινωνία και την αναγνώριση της αξίας των καθημερινών, μη εμπορευματοποιημένων, πολιτισμικών εκφράσεων. Στο πλαίσιο μιας διδασκαλίας που αναζητά τη δημιουργική ανταπόκριση των μαθητών, αυτή η προσέγγιση αποκτά ιδιαίτερη σημασία. 

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ Μ.Ο.Β.





Σας προσκαλούμε στην Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του Ομίλου που θα πραγματοποιηθεί τα Θεοφάνια Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013 και ώρα 10:30 το πρωί στην αίθουσα του Πνευματικού κέντρου  με τα εξής θέματα:

  1. Απολογισμός πεπραγμένων του Δ.Σ. του 2012
  2. Οικονομικός απολογισμός έτους 2012
  3. Οικονομικός προϋπολογισμός έτους 2013
  4.  Έκθεση Εξελεγκτικής επιτροπής έτους 2012
  5. Συζήτηση
  6. Εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου ( 4 νέοι σύμβουλοι σύμφωνα με το νέο καταστατικό) και εξελεγκτικής επιτροπής .
Δικαίωμα συμμετοχής  στη διαδικασία εκλογής του νέου Δ.Σ. έχουν τα οικονομικά τακτοποιημένα μέλη του Ομίλου μέχρι και το 2012.
Για την διευκόλυνση της διαδικασίας των εκλογών δηλώσεις υποψηφιοτήτων θα κατατίθενται στο γραφείο του Μ.Ο.Β την τελευταία εβδομάδα πριν τις Εκλογές. 

Εφημερίδα Νοέμβριος 2012


Μορφωτικός Όμιλος Παλαιογρατσιανιτών «Η Γρατσάνη»:Κοπή Βασιλόπιτας την Κυριακή 6 Ιανουαρίου



Το διοικητικό συμβούλιο του Μορφωτικού Ομίλου Παλαιογρατσιανιτών «Η Γρατσάνη» ενημερώνει τα μέλη και τους φίλους του, πως η πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα θα κοπεί στο Παλαιογράτσανο, την Κυριακή 6 Ιανουαρίου και ώρα 11.00.
Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά!!